ONZE SPECHTEN

Over vogels: spechten

Als je in het voorjaar 's morgens vroeg door het bos loopt, gegarandeerd dat je dan het geroffel van een specht kunt horen. Hier in het westen is dat meestal de Grote Bonte Specht.

Het hoge lachen van de Groene Specht, die veel minder vaak op takken trommelt, is ook geen onbekend geluid. De Kleine Bonte Specht, een spechtje ter grootte van een Huismus, is hier een stuk schaarser dan de vorige twee. Hij is ook minder nadrukkelijk aanwezig en beschikt maar over een bescheiden, zacht roffeltje. 

Voor het waarnemen van de Middelste Bonte Specht en de forse Zwarte Specht moet je in het midden en oosten van ons land zijn. De Middelste Bonte Specht, die lange tijd alleen in het zuiden van Zuid-Limburg en in enkele bossen in het oosten voorkwam, breidt zich geleidelijk wat meer uit naar het westen.   

De Draaihals, een zeldzame broedvogel en schaarse doortrekker, is een verhaal apart. Hoewel een spechtachtige behoort hij niet tot de 'timmerlui' van het bos. Hij roffelt niet, valt ook niet op door zijn perfecte schutkleuren en zit graag op de grond om mierennesten uit te halen. De zang van de Draaihals lijkt een beetje op die van Torenvalken. 

Hieronder alle genoemde soorten, voor de aardigheid samengebracht op één boomstam. Het is een beetje een ontwerp voor een schoolplaat geworden.😊    

 

1  Grote Bonte Specht (v.)   Dendrocopos major

2  Groene Specht (v.)   Picus viridis

3  Zwarte Specht (links v., rechts m.)   Dryocopus martius

4  Kleine Bonte Specht (boven in nest m., onder v.)   Dendrocopos minor

5  Middelste Bonte Specht (links m., rechts v.)   Dendrocopos medius

6  Draaihals (m./v.)   Jynx torquilla

(Foto's en grafische compilatie: Jaap v.d. Marel)

EEN NIEUW SOCIAAL CONTRACT

 

Vorige week kreeg ik dit boek van Dicky. Binnen drie dagen had ik de 210 bladzijden gelezen. Het is zeker een boeiend boek, omdat zaken op zijn plaats vallen waarom er zoveel mis gaat in de verhouding tussen overheid en burger. Vanzelfsprekend heeft Pieter Omtzigt veel tekst gewijd aan de kinderopvang-toeslagaffaire bij de belastingdienst. Hierbij bleek een meedogenloze overheid, gespeend van elke vorm van empathie, tienduizenden burgers ongehoord hard in hun belangen te hebben getroffen en levens in feite te hebben vernietigd.

Gelukkig was er nog een klein groepje Kamerleden uit diverse partijen, (Omtzigt, Leijten, Lodder en Azarkan), dat besefte wat het moreel inhield om volksvertegenwoordiger te zijn en in de bres sprong voor de gedupeerden. Dit zal bij de goegemeente het geloof in de democratie weer een beetje hebben teruggebracht.

In zijn boek heeft Omtzigt, mede aan de hand van zijn Europese ervaring en bevindingen door andere kwesties, breder geanalyseerd wat er zoal fout gaat en gegaan is. Persoonlijk vond ik bijvoorbeeld zijn uitleg erg verhelderend hoe de regering regelmatig tegen een fiasco aanloopt door blind te varen op plannen en modellen, zonder adequaat na te gaan hoe een en ander gaat uitwerken voor de burger. De stikstofkwestie en het biomassaschandaal zijn hier voorbeelden van. Met het zogeheten klimaatbeleid gaat het dezelfde richting uit.  

Terecht komt hij tot de conclusie dat het sociaal contract, die stilzwijgende overeenkomst waarbij de burgers hun macht in bruikleen hebben gegeven aan de overheid en waarvoor middels verkiezingen telkens opnieuw mandaat wordt verleend, moet worden herzien. Macht en tegenmacht behoeven opnieuw afstemming op elkaar.

Verder ben ik blij, dat Omtzigt ook concrete, begrijpelijke voorstellen doet hoe het nieuwe sociale contract vorm kan worden gegeven. Laten we hopen dat (en in de gaten houden of) onze overheden, de media en verder alle andere van belang zijnde maatschappelijke instituties, positief met die voorstellen aan de slag gaan.    

(Foto: Jaap v.d. Marel)